به نام خدا
همانا نیکان از جامی نوشند که با عطر خوشی آمیخته است. چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن بنوشند و هر جا بخواهند جاری اش سازند. آنها به نذر خود وفا کنند و از روزی که شر آن فراگیر است بترسند. و طعام را با آن که دوستش دارند, به مستمند و یتیم و اسیر دهند. و در دل گویند: ما فقط برای رضای خدا شما را اطعام می کنیم و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم. ما از پروردگار خود از روزی که سخت غمبار است هراسانیم. پس خدا آنها را از شر آن روز نگاه دارد و بهجت و سرور به آنها ارزانی دارد. و به پاس آن که صبر کردند, بهشت و حریر پاداششان دهد. که در آنجا بر تختها تکیه زنند. در آنجا نه گرمای آفتاب بینند و نه سرما. و سایه ها ی درختان بر آنها نزدیک و میوه هایش برای چیدن بسیار آسان است. و ظروف سیمین و جام های بلورین بر آنها بگردانند. جام هایی بلورین از نقره که درست به اندازه باشند. و در آنجا از جامی که آمیزه ی زنجبیل دارد به آنان می نوشانند. از چشمه ای در بهشت که سلسبیل نامیده می شود. و بر گرد آنها پسرانی همیشه جوان بگردند که چون آنها را بینی, پنداریشان که مرواریدهایی پراکنده اند. و چون آنجا را بنگری, ناز و نعمت فراوان و ملکی بی کران ببینی. بر تنشان جامه های ابریشمی سبز و دیبای ستبر است و با دستبندهای سیمین آراسته شده اند, و پروردگارشان باده ای پاک به آنان بنوشاند
همانا این پاداشی برای شماست و از تلاش شما سپاسگزاری شده است
